Loopbaanbegeleiding

De quarterlifecrisis: ‘Jongeren willen meer erkenning voor wat ze doen’

By 20 augustus 2018No Comments

‘Wat wil jij later worden?’ Een hoop 25- tot 33-jarigen hebben het moeilijk met die vraag. Driekwart van hen onderging al een quarterlifecrisisblijkt uit een LinkedIn-studie.

De quarterlifecrisis is een periode van onzekerheid die meer en meer jongvolwassenen doormaken. De crisis volgt vaak na de proclamatie: mensen met een kersvers diploma op zak, weten dikwijls nog niet waar ze naartoe willen in het leven.

Volgens een LinkedIn-studie ontstaat er bij 68 procent van de respondenten paniek, door onzekerheid over een droomcarrière. Daarnaast geeft de helft van de jongvolwassenen aan dat ze angstig worden wanneer ze zichzelf vergelijken met succesvolle vrienden. Wat te doen met die angstgevoelens? Psycholoog Koen De Decker en jobcoach Lucie Ruebens geven antwoorden.

Op zoek naar intimiteit

De quarterlifecrisis duikt meestal op tijdens de turbulente periode die jongvolwassenen doormaken. Wanneer jonge mensen aan hun eigen levensweg beginnen, steken vaak problemen vanuit de opvoeding de kop op. Gedrag dat thuis door de beugel kan, wordt niet altijd met open armen ontvangen op de werkvloer of in een relatie.

De quarterlifecrisis is dan ook bij uitstek een periode van ‘zichzelf vinden’. In elke nieuwe omgeving start het proces van zichzelf een plaats geven, definiëren en grenzen aftasten. Hoewel een adaptatievermogen hierbij van pas kan komen, is het ook belangrijk om jezelf te durven zijn.

Zichzelf (her)uitvinden in nieuwe sferen heeft veel te maken met de zoektocht naar geborgenheid. ‘Uiteindelijk zoekt iedereen naar intimiteit,’ zegt psycholoog Koen De Decker. ‘Wanneer jongvolwassenen het ouderlijk nest verlaten, is het niet makkelijk om zich opnieuw te hechten. Dat gaat zowel over potentiële partners als verbinding met de werkvloer. Om zich opnieuw te kunnen hechten, is het belangrijk om stappen te durven zetten naar anderen toe. Mensen die daar moeite mee hebben, moeten de noodzaak ervan leren aanvaarden.’

De zoektocht naar een droomjob

De grootste zorg onder jongvolwassenen is hun carrière, meer nog dan relaties en persoonlijke doelstellingen. Meer dan de helft van de jonge respondenten van het LinkedIn-onderzoek ervaart angsten tijdens de zoektocht naar een droomjob. Bijgevolg gooide een derde van de jonge mensen het roer om in hun carrière en heeft een vierde al een loopbaanonderbreking ingelast. Jobcoach Lucie Ruebens krijgt wel vaker jonge mensen met twijfels over de vloer: ‘Meestal hoor je dat jongeren gewoon meer erkenning willen voor wat ze doen.’

Ruebens zegt dat haar klanten vaak kampen met onzekerheden over hun carrière. Ze vragen zich af of hun job wel echt is wat ze willen, en wat hun ideale baan zou inhouden. ‘Dan blijkt vaak dat ze liever een andere studierichting hadden gekozen, als ze alles opnieuw mochten doen,’ zegt Ruebens.

Omdat jongeren vaak – al dan niet onbewust – door hun ouders beïnvloed worden bij hun studiekeuze, beseffen ze soms pas vijf jaar later dat ze het liever anders aangepakt hadden. ‘Je gaat onbewust bepaalde verwachtingen van je ouders en de wereld invullen,’ weet Ruebens. Bijgevolg wordt het moeilijk om een helder beeld te scheppen van wat mensen echt zelf willen en in welke context ze volledig tot hun recht komen.

Daarnaast leeft er vandaag een veeleisend verwachtingspatroon voor jongvolwassenen. ‘Iedereen moet communicatief en intelligent zijn, iedereen moet eruit springen en een bepaalde expertise hebben. Bovendien worden ze overal geconfronteerd met de verwachting dat ze uit hun comfortzone moeten komen. Jonge mensen met een eenvoudige job denken daardoor vaak dat ze niet goed genoeg zijn en dat ze hun grenzen moeten verleggen.’

Ook De Decker ziet dat de wereld complex is voor zijn klanten en merkt dat nieuwe media die druk alleen maar verhogen. Sociale media fungeren als ‘spiegel’ waardoor mensen zich voortdurend met elkaar vergelijken en steeds moeten tonen dat ze het goed doen.

Jobcoach Ruebens helpt haar klanten door hen te begeleiden gedurende een traject dat ze samen met hen uitstippelt. ‘Ik ga samen met mijn klanten op zoek naar wat hen uniek maakt en wat hun functionele en emotionele competenties zijn. Vervolgens kijken we bij welke sector dat aansluit en of hun huidige job daarbij past. We kiezen dan eventueel voor een nieuwe opleiding of gaan gericht op zoek naar vacatures. De klant wordt stap per stap begeleid, maar de actie moet wel volledig van hen uit komen. Anders is het geen coaching natuurlijk.’ Tenslotte werkt een jobcoach op specifieke thema’s, zoals zelfvertrouwen en faalangst.

Uiteindelijk kiezen sommige jongvolwassenen voor een loopbaanonderbreking. ‘Een pauze inlassen om wat meer zuurstof in je hoofd te krijgen en tot nieuwe inzichten te komen is een goede optie. Coaching en loopbaanbegeleiding kunnen toegevoegde waarde zijn in dat proces,’ geeft de jobcoach nog mee.

Skip the small talk

Wat moet je nu met al die twijfels? Advies van mensen die een vergelijkbare situatie doormaakten, is een deel van de oplossing. ‘Praten met iemand die je vertrouwt kan helpen, maar niet via sociale media,’ adviseert De Decker. Op Facebook is alles prettig en leuk, maar je kan er niet terecht met problemen. ‘Hang er niet je hele identiteit aan vast,’ adviseert hij. Mensen met sociale angsten kunnen sociale media daarentegen wel gebruiken als een eerste stap naar contact.

Oppervlakkige chatgesprekken bieden dus niet meteen soelaas wanneer je met iets zit. Soms moet je ‘smalltalk’ weglaten en betekenisvolle conversaties aangaan over je problemen, hoewel dat niet altijd eenvoudig is. ‘Skip the small talk‘, een inspirerende TED-talk van Kalina Silverman, kan daarbij helpen.

Silverman ontwikkelde haar project ‘BIG TALK’ vanuit de gedachtegang dat mensen vaak dezelfde moeilijkheden en twijfels ervaren, maar het nog vaker niet van elkaar weten. Wat zou er gebeuren als we het nu eens gewoon tegen elkaar vertellen? Als we de koetjes en kalfjes overslaan, kunnen we meteen overgaan naar echte gesprekken.

Silverman bedacht daarbij vragen als ‘wanneer ben je het gelukkigst?’ en ‘wat als je ontdekte dat je morgen zou sterven?’. De gesprekken die voortvloeien uit zulke vragen, zorgen voor beter contact tussen mensen, zodat ze zich openstellen en elkaar kunnen helpen.

Accepteer moeilijke gevoelens

Nog belangrijker dan praten, is het accepteren van minder leuke gevoelens. ‘Boven alles moet je de confrontatie aangaan met je gevoelens,’ zegt De Decker. Hij benadrukt dat een deel van volwassen worden, bestaat uit leren accepteren, verdragen en delen van gevoelens; ‘Je moet openstaan voor wat er vanbinnen leeft’.

Veel mensen omringen zich steeds met anderen om lastige gevoelens uit de weg te gaan. Dat is nochtans een belemmering op de weg naar acceptatie van moeilijkheden. De psycholoog geeft nog een tip mee: ‘Leer het ‘alleen zijn’ appreciëren en maak het onderscheid met eenzaamheid.’

‘Mindfulness’ kan een hulp zijn in het proces van acceptatie van moeilijke gevoelens. De techniek leert mensen leven in het nu en minder te piekeren over het verleden en de toekomst. Wanneer je ‘mindful’ leeft, geniet je van de kleine dingen en accepteer je je gedachten. In plaats van een slaaf te zijn van aanslepende angstgevoelens, kan je stilstaan bij je gedachten en er tenslotte afstand van nemen.

De chaos in je hoofd omarmen mag dan moeilijk zijn, het is wel een belangrijke doelstelling. En zoals Mary Schmich ooit schreef in haar column voor Chicago Tribune: ‘Voel je niet schuldig als je niet weet wat je met je leven wil doen. De interessantste mensen die ik ken, wisten op hun tweeëntwintigste niet wat ze wilden doen met hun leven, sommige van de interessantste veertigers die ik ken weten het nog steeds niet.’ Baz Luhrmann gebruikte Schmich’ wijze woorden in het lied Everybody’s Free.

door